Enüresiz yani alt ıslatma istemsiz olarak ya da isteyerak yatağa ya da giysilerine yineleyen işemelerin olduğu ve tanı konabilmesi için çocuğun 5 yaşından büyük olmasını gerektirir bir bozukluktur. En az 3 hafta boyunca en az haftada 2 kez ortaya çıkar.
Yalnızca gece (Noktürnal )
Yalnızca gündüz (Diürnal)
Gece ve gündüz (Diürnal ve noktürnal ) şeklinde klinik görünümleri olabilir
Bunlarla beraber idrar tutabilme becerisinin hiç kazanılmadığı durumlara birincil (primer), idrar tutabilme becerisinin kazanıldıktan sonra ortaya çıkan durumlar ise ikincil (sekonder) olarak tanımlanır.
Görülme sıklığı erkek çocuklarında yaklaşık %7 kız çocuklar için %3 olarak belirtilmiştir. 18 yaşa geldiğinde erkek çocukların %1’i kız çocukların daha daha az bir kısmı halen altını ıslatmaya devam etmektedir.
Oluş nedenleri içinde ailesel (genetik geçiş) yatkınlığın önemli rolünün yanısıra uygun olmayan tuvalet eğitimi, kötü yaşam koşulları, psikososyal stres (aile içi sorunlar, boşanma, anne ya da babanın kaybı, anne babanın uygunsuz tutumları, başka çocuklarla kıyaslama, aşırı eleştirel yaklaşımlar vb, arkadaş ilişkilerinde güçlük yaşama, okul uyum sorunları vb gibi etkenler) yaşayan çocuklarda daha sık enüresiz görülmektedir. İstemli olarak alt ıslatmanın ensık karşılaşıldığı durum ise karşıt olma karşıt gelme bozukluğudur. Yine çocukların bir kısmında istemsiz olarak başlayan alt ıslatma amaçlı alt ıslatma halini alabilir. Önemli bir noktada Dikkat Eksikliği Hiperkativite Bozukluğuyla (DEHB) olan bilikte görülme durumudur. Yapılan önemli araştırmaların birinde DEHB tanısı olan çocukların %32’sinde aynı zamanda enürezis tanısıda almakta. Enüresizi olan çocukların benlik saygılarının daha düşük olduğu ve daha fazla olumsuz duygulara sahip olduğu gözlenmiştir.
Tanı konulurken idrar yolları enfeksiyonları araştırılmalı, enüresizeneden olabilecek anatomik ve fizyolojik nedenlerin araştırılması önemlidir.
TEDAVİ:
Bilimsel olarak kanıtlanan tedavi yöntemi psikofarmakolojik (ilaç) ve davranışsal yöntemlerdir. Psikoterpi özellikle ikincil (yani idrar tutabilme becerisini kazanıp sonradan idrar tutamama) enüresiz olgularında daha yararlıdır. Davranışsal yöntemler alarm kurma, akşam saatlerinde sıvı kısıtlaması, gece tuvalete kaldırma, ödül yöntemleri sık kullanılan davranışsal yöntemlerdendir.
Tedavide başarılı sonuçlar psikofarmakolojik ve davranışsal yöntemlerin birlikte uygulandığı ve her çocukluk çağı sorununda olduğu gibi anne-babanın tedaviyi uygun tutum değişiklikleri ile desteklediği yöntemlerdir.
Psikiyatrist Uzm.Dr. Neslihan LEVENT
Yorumlar kapalı.